IJzer of geen IJzer dat is de vraag

Naar homepage

Chronische Cerebro-Spinale Veneuze Insufficiëntie

Aanmelden op het CCSVI.nl forum

A- A+

Over CCSVI.nl | Zoeken | Contact | Forum

CCSVI.nl is onderdeel van de
Franz Schelling Website
meer informatie

IJzer of geen ijzer.... dat is de vraag.

Redactie CCSVI.nl, 5 oktober 2010

Onlangs werden de onderzoeksresultaten naar de aanwezigheid van ijzer in het hersenvocht van Multiple Sclerose patiënten [1] van het VUmc gepresenteerd. De conclusie van dit onderzoek was:

Normal CSF ferritin levels in MS suggest against etiologic role of chronic venous insufficiency

In het Nederlands:

Normale ferritine-niveaus in het hersenvocht van Multiple Sclerose patiënten suggereren geen oorzakelijke rol voor Chronische Veneuze Insufficiëntie.

De aanwezigheid van ijzerafzettingen in de hersenen van MS-patiënten is al in 2009 aangetoond door prof. dr. Haacke van de Wayne State University (Detroit, VS). Hij ontwikkelde met 4-Tesla en 7-Tesla MRI-scanners een speciaal protocol (Susceptibility Weighted Imaging, SWI) waarmee zuurstofarm bloed goed in beeld gebracht kan worden. Hij toonde aan dat bij MS-patiënten veel minder zuurstofarm bloed uit de hersenen vloeide dan bij gezonde mensen [2].

In april van 2010 werd de aanwezigheid van ijzerafzettingen nogmaals bevestigd in een later onderzoek van prof. dr. Zivadinov van de universiteit van Buffalo (New York, VS) [3]. De conclusie was dat ijzerafzettingen een goede tot sterke voorspeller zijn voor de mate van progressie van de ziekte, het aantal laesies en de beperkingen die MS-patiënten ondervinden.

In 2003 toonde prof. dr. Zamboni al aan [4] dat er zich grote hoeveelheden hemosiderine in de urine van mensen met chronische veneuze insufficiëntie bevonden. Dit onderzoek werd ruim voor de ontdekking van CCSVI gedaan! De conclusie was dat de aanwezigheid van hemosiderine in de urine een nieuwe, gevoelige, goedkope, niet-invasieve en reproduceerbare test was die de detectie van een veneuze overbelasting in patiënten met chronische veneuze insufficiëntie kan aantonen.

Omdat zowel ferritine [5] als hemosiderine [6] beiden een ijzerbindend eiwit zijn, kan het geen kwaad om eens te kijken naar de rol van deze twee bio-markers (meetbare stoffen).

IJzer: onontbeerlijk, maar tevens giftig

IJzer is een lastpost voor levende organismen. Het is in elke cel nodig, maar het is tegelijkertijd erg giftig. IJzer speelt een belangrijke rol bij de zuurstofreacties in het lichaam. Het zuurstoftransport wordt door het eiwit hemoglobine [7] gedaan. Het geeft bloed zijn rode kleur. Een volwassene heeft 600–800 gram hemoglobine, dat ongeveer 2,5 gram ijzer bevat. Het ijzer is in staat om zuurstof te binden (in de longen) en zuurstof af te geven aan weefsels die het nodig hebben.

Naast hemoglobine zijn er nog meer eiwitten die ijzer kunnen binden. Zo is ferritine een eiwit dat zorgt voor de binding van ijzer bij de opslag in de lever en het beenmerg.

Als er te weinig ijzer aanwezig is voor hemoglobine dan wordt de ferritinevoorraad aangesproken. Bloedarmoede ontstaat als er bijna geen ferritine meer over is. Andersom kan er ook een teveel aan ferritine zijn zoals bij ijzerstapeling (hemochromatose) en bij ontstekingsprocessen. In het verleden is al eens een onderzoek [8] gedaan naar de waarden in het hersenvocht waarvan de resultaten haaks staan op het huidige onderzoek. Door de ontstekingen in de hersenen en het ruggenmerg zou men dus normaal gesproken ook een verhoogde ferritinewaarde verwachten. Waarom hebben de onderzoekers dit deze keer dan niet gemeten?

Een andere ijzervreter is hemosiderine. Dit eiwit is vooral betrokken bij de afbraak van oude of beschadigde rode bloedcellen. Door deze rode bloedcellen te fagocyteren (letterlijk "te omvatten") en af te breken, blijft er hemosiderine over. Dit hele proces is al in 2008 beschreven [9] door, jawel, prof. dr. Zamboni himself.

Een verhoogde bloeddruk in een bepaald weefsel bij patiënten met een Chronische Veneuze Ziekte kan leiden tot een verminderde bloedafvoer en kan daarmee het begin vormen van een ontstekingsreactie. De verhoogde druk zal het lekken van rode bloedcellen tot gevolg hebben en daarmee hemosiderine-afzettingen of ijzerhoudende fagocyten [10] produceren.

Vreemd onderzoek

Het is niet zo verwonderlijk dat ijzerhoudende afvalstoffen zoals hemosiderine zich niet in het hersenvocht bevinden maar dat dit met de urine uitgeplast wordt. Bij een chronische aandoening zoals CCSVI waarbij door overdruk bloedcellen door de bloed-hersen-barrière breken en daar logischerwijs eenzelfde reactie veroorzaken als bij andere Chronische Veneuze Ziekten [9] zal immers ook hemosiderine worden geproduceerd.

Overigens is bij het CCSVI-onderzoek ook nergens sprake van het meten van ferritine in het hersenvocht. Het niet meten van verhoogde ferritine-niveaus bij MS-patiënten kan dus ook onmogelijk tot de conclusie leiden dat Chronische Veneuze Insufficiëntie geen rol zou spelen bij Multiple Sclerose.

Eerdere onderzoeken [8], die geen relatie hebben met CCSVI, hebben wel degelijk een verhoogd nivo van ferritine aangetoond in het hersenvocht wat ook te verwachten is bij ontstekingen in het centrale zenuwstelsel. Men kan dus met recht vraagtekens stellen bij het hoe en waarom van dit VUmc onderzoek.

Belangenconflict en financiële ondersteuning

Speciale aandacht dus voor de schrijvers van dit "onderzoek". Zoals we al eerder gezien hebben, blijkt dat veel onderzoekers banden hebben met de farmaceutische industrie.

Prof. dr. C.H. Polman heeft Actelion Pharmaceuticals , Biogen Idec, Bayer Schering, Teva Pharmaceuticals, Merck Serono, Novartis, GSK, UCB, Roche en Antisense Therapeutics geadviseerd. Tevens ontving hij onderzoeksgelden van Biogen Idec, Bayer Schering, Novartis, UCB, Merck Serono en Teva Pharmceuticals.

Dr. Barkhof ontving onderzoeksgelden van Stichting MS Research en Merck-Serono; gaf adviezen aan en ontving spreekgeld van EMD Merck-Serono, Bayer-Schering Pharma, Biogen Idec, UBC, Sanofi-Aventis, Novo-Nordisk.

In een vroeg stadium kwam een artikel online waarin de CCSVI-theorie van prof. dr. Zamboni bekritiseerd werd. Later werd dit artikel gepubliceerd in de Annals of Neurology [11]. Dit stuk staat bekend als "CCSVI en MS" geschreven door Khan, Freedman, prof. dr. Barkhof en anderen. Er staat een speciaal dankwoord bij voor neuroradioloog dr. Mike Wattjes en prof. dr. Chris Polman, samen met Barkhof alle drie verbonden aan het VUmc. We hebben hun kritiek op Zamboni al eens eerder besproken. [12]

Kennelijk is er een aantal onderzoekers veel aan gelegen om koste wat kost de aandoening CCSVI te negeren dan wel dusdanig veel verwarring te stichten waarmee de waarheid ernstig geweld aan gedaan wordt.

Conclusie

Het huidige onderzoek is geschreven door maar liefst 7 mensen van het MS-Centrum van het VUmc in Amsterdam. De roep voor objectief en goed onderzoek naar CCSVI is groter dan ooit. Door zich al in een vroeg stadium negatief uit te laten over de pilot studie van prof. dr. Zamboni heeft het onderzoeksteam van het VUmc zich al veel eerder gediskwalificeerd.

Dat onderzoekers zich kunnen laten meeslepen door emoties hebben we kunnen zien bij de Duitse equipe [13] die ondanks opmerkelijke resultaten vol bleven houden dat CCSVI niet bestond. Zoals onlangs nog gezegd is in een gesprek tussen CCSVI.nl en prof. dr. Zamboni zullen er papers gepubliceerd worden in de toonaangevende medische tijdschriften om aan te tonen dat de conclusies die de Duitse onderzoekers gepubliceerd hebben niet logisch volgen uit de resultaten van het onderzoek.

Het onderzoek van het VUmc kan op zich goed uitgevoerd zijn. Er zijn zelfs lichte verhogingen te zien in de gemeten ferritine-niveaus in het hersenvocht bij MS-patiënten. We hopen dat de lezer zich niet laat verleiden de conclusie te volgen dat er geen verband zou bestaan tussen Multiple Sclerose en Chronische CerebroSpinale Veneuze Insufficiëntie.

Het onderzoek, de titel van de paper en de conclusie zijn in deze combinatie erg misleidend. Men misbruikt kennelijk bepaalde onderzoeken, wetend/hopend dat de media blindelings de conclusie van de onderzoekers overnemen. De conclusie moet zijn dat dit onderzoek de verkeerde stof op de verkeerde plaats heeft gemeten als het gaat om CCSVI.