Chronische Cerebro-Spinale Veneuze Insufficiëntie

Wouw, dat klinkt goed allemaal. Hartelijk gefeliciteerd. Zouden ze daar in België nog meer mensen nodig hebben voor het onderzoek? Dan bied ik me ook aan.

_________________
Groetjes Hellen

Dit is dr. Beelen:

http://www.bacts.org/home/rbeelen

Joge,
ik kan wel janken als ik jou verhaal lees...doe dit ook bijna...ik wil ook

Je beschrijft het alsof ik daar zelf lig, helemaal geweldig. En als dit het placebo effect is, dan doe dit mij ook maar. Ik heb ook ppms.

Doe het inderdaad vooral rustig aan, om goed te kunnen herstellen en ga dan maar langzaam opbouwen met trainen.

Astrid

Laat ik maar een soort dagboek bij houden; het zijn allemaal zulke grote kleine dingen die ik ervaar..

Gisteren, sta ik met m'n vrouw voor de vaatwasser, dat ding in te ruimen, en valt er een lepeltje; ik buk en raap het op. Gewoon! Buk en raap het op; door de knietjes en hop, omhoog. Ik kijk haar aan en doe het nog een keer, zomaar. En nog eens, een keer of vijf...! Stop maar zegt ze, en we kijken elkaar weer lachend aan. Een week geleden had ik me aan de rand van het aanrecht omhoog moeten trekken en was puffend en stomend weer rechtop gekomen! En nu? Hopla! BIZAR gewoon!

Nog iets, bijna vergeten. Ik sliep altijd, wat ik noem 'dun'. Licht of zo. De afgelopen nachten slaap ik dieper. Eerst dacht ik, dat zijn nog narcose-restverschijnselen, maar we zijn nu toch alweer drie dagen verder en ik blijf dieper onder zeil. Nadeel is dat ik 's morgens wat duffer ben.. maar koffie helpt.

De lamp in de hal is stuk; ik denk een zekeringetje doorgebrand van het halogeentje. Ik heb net de trap gepakt en ben omhoog geklommen om er aan te beginnen. Dat zou ik vorige week never-nooit-niet gedaan hebben. De combi, slecht evenwicht en weinig kracht, had dat onmogelijk gemaakt, op z'n minst erg onverstandig. Of het nu wijs is moet nog blijken, maar ik ben al op en neer geweest richting plafond om te kijken welk gereedschap ik nodig heb.

Kwam vanochtend iemand de watermeter vervangen. En tja, lamp in de hal stuk. Wat nu? Geen licht. Ik heb tijdens de hele vervangingsoperatie naast die man gestaan met een (zware) zaklamp. No problem! Daar had ik vorige week ZEKER een stoel bij nodig gehad.

Joge, het is allemaal zo herkenbaar, bukken en weer opstaan...lijkt zo normaal, tot het nauwelijks/niet meer gaat.
Op een trapje klimmen: lamp vervangen/ramen wassen: ik doe dat echt niet meer, net wat je zegt, op zijn minst onverstandig, als het al lukt)

Ik hoop dat je ons op de hoogte blijft houden, en bestoken met vragen of mensen helpen die nog niet zo ver als jij zijn. Niet dat het zometeen al "normaal" wordt, en je hier nauwelijks meer schrijft. Ook wel voor te stellen hoor, als weer meer dingen normaal gaan worden zul je weer andere dingen gaan ondernemen dan vooral het internet afstruinen naar informatie.

Maar wij willen jou inbreng niet missen hoor.

Astrid

Bij het teruglezen van m'n verhaal vind ik het te 'jubelig', er is nog een andere kant.

Ik ben net terug van de boodschapjes; pff, dat viel toch niet mee.. blij weer thuis te zijn. Strak weer als vanouds m'n middagslaapje meepikken. Typen links gaat, nu ik moe ben, rottig.

Ben vanochtend weer wel een paar keer het huishoudtrapje op en neer geweest, ging best goed.

Klachtjes die ik nog steeds heb, heb ik nog niet genoemd; ogen 'overbelicht', piep in de oren (tinnitis). De overige klachten zijn er ook nog, maar (soms stukken) minder.

Ergo; IK MOET RUSTIG AAN DOEN. Ik weet 't. Maar ja... Enfin, we doen ons best!

ik vind het niet jubelig hoor,ik geniet er van en zat je verhaal hardop voor te lezen aan iedereen die het wil horen in de huiskamer.groetjes Willy

Hallo Joge,

Ook de 'niet-jubelige' dingen willen we weten. Ik wil eigenlijk ALLES wel weten! Het is zóó fijn om op de hoogte te worden gehouden. (Volgens mij ligt er nog een lepeltje onder de koelkast)
Roos.

k wil eigenlijk ALLES wel weten!


Ja, ik vertel ech-nie alles

Zo ver hoef je niet te gaan hoor Joge. Maar voor de rest wil ik ook graag alles weten. Ik word daar
zo vrolijk van. Zulke ''kleine" dingen, zoals het door je knieen zakken, normaal gesproken zo vanzelfsprekend, maar nu
een klein wonder. Zo mooi om dit te lezen! Ik hoop dat er nog veel kleine/grote wonderen zullen plaatsvinden.

Enne... heb je dat lepeltje onder de koelkast al gevonden?

Groetjes, Tineke