Zo, pfff, net terug van de fysio..
Voor het eerst in maanden ben ik te voet gegaan. Op de terugweg zonder m'n stok te gebuiken! Da's winst.
Niels was verrast en blij met de zichtbare verschillen;
Eerst natuurlijk een demo van het op een been staan. Na 20 seconden links mocht ik ophouden. Zeker toen ik overmoedig ook nog eens -terwijl ik doorpraat- op en neer door m'n knie zak.
Dan even de koorddansloop: voet achter voet een rechte lijn. Op en neer -al pratend natuurlijk weer. In totaal twee correcties nodig. Vorige week: dertien.
Ik vraag, wat ik aan m'n wiebelknie links kan doen: ik moet even op de legg-press (zo heet dat werktuig geloof ik). Op vijftig kilo, een been, moet ik m'n been, net niet recht buigen en terug. Dat is echt te licht Niels. Er komt twintig kilo bij. Ja, dat is lekkerder, dan heb ik wat weg te drukken.
De tol, niet te vergeten; een rond wiebel-ding om je balans uit te dagen; dat gaat moeilijk in het begin, maar steeds beter.
Tot slot het minimartelkrukje: met linkerbeen op het krukje staan, en met rechts afwisselend voor en achter de grond aantikken. Met wat licht vasthouden aan de bank die er naast staat, lukt dat prima.
Als ik weer mag fietsen (ik heb twee weken fietsverbod, vanwege het wondje in m'n lies, waar de catheter naar binnen is gegaan) gaan we kijken of mijn conditie/kracht ook is toegenomen. Dat kan nu jammer genoeg nog niet. Volgende week gaan we eens kijken wat er kan.
Verdorie; in alle enthousiasme geen vervolgafspraak gemaakt!