Woensdagnacht 3.30, ik schrik wakker van mijn wekker.... Heb ik dus toch nog geslapen?, had ik niet verwacht zo gespannen als ik was. Ondanks de heftige sneeuwbuien onderweg stond ik om 6.00uur al in de parkeerkelder van het OLV in aalst.
Het wachten nu lijkt heel dubbel te zijn, aan de ene kant wil je ff dat de rem erop gaat: sh#t wat gaat de tijd snel nu!, maar aan de andere kant komt nu eindelijk waar je zo lang al op wacht. Angst is een slechte raadgever denk ik constant en houd me taai.
Om 7.15uur mezelf gemeld op +3X en maakte dus zelf nu ook mee wat ik hier al vele malen gelezen had , we werden van boven naar beneden gestuurd en vise versa wat uiteindelijk resulteerde dat mijn vrouw voor mij beneden moest tekenen en een SIS-kaart regelde omdat ik al werd meegenomen naar mijn kamer om me om te kleden.
Toch was het pas om 10.15 toen ik werd gehaald voor de OK en om +/-10.30 het infuus werd aangebracht. Toen was het ineens 12.00uur! , ik was dus nu geopereerd en voelde me opgelucht.
Achteraf was het niet Dr Beelen die me opereerde maar Dr Maene, hij vertelde me dat het goed was gegaan en dat er geen extra stenosis waren gevonden buiten de R jugular die behoorlijk vernauwd was. Deze is dus gediliteerd tot aan mijn sleutelbeen met een ballon tot 16 mm , wat ik nu ook behoorlijk goed voel.
Ik heb de impact van de narcose denk ik behoorlijk onderschat, en ben nu nog steeds soms dol en voel me slechter dan ervoor. Ik moet het rustig de tijd geven wat me moeilijk afgaat. Wel kan ik zeggen dat ik weer warme handen en vooral voeten heb waar ik en vooral mijn vrouw heel blij om is.
Voor de rest zal ik geduld moeten hebben. Ik moet wel zeggen dat ik altijd heel gevoelig op medicatie reageer dus misschien is het wel de uitwerking van de narcose met de fraxiparine spuiten die me nu dat dolle gevoel geven. Ik hoop maar dat dat snel verdwijnt.
Tot zover mijn eerste verslag van na de operatie!
Greetz Jerry
Laatst bijgewerkt door Jerry® op za 11 dec 2010, 12:33, in totaal 1 keer bewerkt.
|