Hallo allemaal,
Even een leuk bericht uit zonnig Zeeland.
Vandaag had ik een afspraak met mijn neuroloog. De neuroloog had, voordat ik gedotterd zou worden, gezegd dat hij er niet achter stond. Naar zijn mening was zo'n ingreep weggegooid geld en kon ik het geld beter besteden aan andere dingen. Op mijn vraag of hij mij dan nog iets anders te bieden had, gaf hij heel duidelijk aan dat hij voor mij niets (meer) had.
Nou ja, jammer, tot ziens, even goede vrienden enzovoort...
Vandaag had ik dus die afspraak. Die stond er nog van mijn vorige halfjaarlijkse controle en ik had 'm expres niet afgebeld.
Gelukkig was ik vandaag op 'top-niveau', dus mouwen opgestroopt en tot de tanden toe bewapend naar het ziekenhuis.
Bij binnenkomst heb ik hem meteen verteld dat ik nog steeds MS heb, zodat daar geen misverstanden over konden bestaan. Ook al heeft hij mij niets te bieden, tóch wil ik graag dat hij op de hoogte blijft van mijn ervaringen/verbeteringen. Hij heeft nog een aantal andere MS-patiënten die ook geïnteresseerd zijn en die hij, door mij als patiënt te houden, wellicht beter zou kunnen informeren.
Omdat ik me, ondanks zijn negatieve advies, tóch heb laten dotteren, wilde hij nu gelukkig wél het naadje van de kous weten.
Ik heb dus al mijn verbeteringen opgesomd en al zittend in de stoel mijn benen óver zijn bureau gezwaaid. De co-assistent die erbij zat, kreeg bijna een rolberoerte, maar mijn neuroloog heeft hem gerust weten te stellen. (Ja, Roos en ik hebben al jarenlang een bijzondere relatie, hiha
).
Al met al was hij niet overtuigd en bleef hij twijfelen. Placebo-effecten kunnen lang duren etc. etc. Wél was hij oprecht blij voor mij en gaf hij aan dat hij in ieder geval met belangstelling uitziet naar het nieuwe CCSVI-onderzoek van dr. van Oosten. Vooral het feit dat het een dubbelblind onderzoek wordt, vindt hij heel erg belangrijk.
Maar toen kwam de vuurproef. Hij overlegde met de co-assistent en jawel, ik moest de oogkaart lezen. Mijn ogen waren een half jaar geleden nog 60% en 20%.
Nadat ik deze keer de kaart had gelezen, was het even stil. Daarna zei hij heel plechtig: dit is een objectieve meting en je ogen zijn aan beide kanten 90%. Dat is een zeer duidelijke verbetering.
Vervolgens moest ik nog de balletpas doen (voet voor voet zetten) en dat ging ook beter dan eerst natuurlijk. Ik heb hem ook nog even laten zien dat ik een rondje kan draaien en door m'n knieën kan zakken zonder om te vallen. Én opstaan en gaan zitten zonder steun!!
Hij wilde eigenlijk meteen een nieuwe MRI laten doen om te zien hoe het er nu in mijn hoofd voor staat. Ik heb hem voorgesteld om dat pas over een half jaar te doen, zodat de placebo-effecten (mochten die er zijn
) in ieder geval verdwenen zijn.
We hebben dus afgesproken dat hij mijn neuroloog blijft en ik zijn patiënt. In november heb ik een afspraak met de MS-verpleegkundige die mijn vorderingen of terugval zal doorgeven aan hem.
Geweldig hè? Ik ben helemaal vrolijk!
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
