Wij op 13 sept naar Dussedorf en aangekomen bij het x-cell center vriendelijk ontvangen door Carolien. Zij begeleidde ons naar de kamer waar de kracht en loop test gedaan werd. Daarna naar het ziekenhuis en mochten we in de wachtkamer plaats nemen. Ik mocht nog wel wat water maar verder niets. Na een poosje werd ik opgehaald en mocht in de onderzoek kamer me omkleden in een ok hemd en er werd door de verpl. een infuus geprikt wat niet lukte. De dr zelf werd erbij gehaald en probeerde het nog 2 keer wat ook niet lukte. Na aanwijzing van mij om het eens in dat vat te proberen keek dr Beythien me wat vreemd
aan en toen ik vertelde zelf verpl. te zijn lukte het wel.
Na in bed naar de ok gereden te zijn werd ik op tafel geholpen en ging de verpl.me joderen en alles opbouwen en klaar leggen.
Ze belde de dr die zoals ik wel gewend ben erg op zich liet wachten dat alles klaar was. Hij kwam en vertelde me eerst te gaan verdoven. Hij pakte een erg lange naald uit en ik dacht nog pfff maar heb er niets van gevoeld en voor ik het wist keek hij al op het scherm wat hij aan het doen was. Ik begreep dat hij al bezig was.
Op eens kreeg ik een soort kramp li bij mijn oor/kaak en vroeg wat dat was. Het was de opgeblazen ballon van de catheter en liet me even zo liggen toen hij met de verpl. 2 meter verderop ging praten. Na nog een paar maal was het klaar en tijdens de behandeling gaf hij coordinaten aan haar door en maakte ze rontgen foto`s.
De dr had me gezegd dat ik alleen mijn ogen mocht bewegen en dat die nase immer grade aus moest blijven.
Ik kon dus langs mijn neus wel op het scherm zien wat hij deed.
Hij weg en de verpl. mocht alles weer opruimen nadat ze me strak ingepakt hadden met een drukverband. Ik vroeg of ze dit altijd deed waarop ze vertelde rontgen laborante te zijn en door personeelsgebrek dit ook deed. Na zo`n 3 uur stijf als een plank op de ok tafel was het bed heerlijk zacht.
Terugop zaal moest ik toch erg plassen wat niet lukte liggend en op een po, waarop de verpl. zei dat hij me eenmalig zou catheteriseren en kwam met de spullen en legde er een matje onder. Ik zei dat het niet genoeg was en toen haalde hij er een fles bij. 950cc! kwam er uit. Wat was dat een opluchting.
Na gegeten en gedronken te hebben kwam dr Beythien en was tevreden en voelde warme voeten en re arm en na een recept en brief ontvangen te hebben mocht ik naar huis. Dit alles is toch door gegaan met hulp van een goede vriend
nadat mijn eigen vriend me 5 dagen ervoor in de steek liet
Thats wat friends are for!
Rechts moet nog maar li is klaar en de doorstorming is goed. Mijn eigen lichaam heeft wel al zelf wat collateralen (zijwegen) gemaakt waardoor ook bloed blijft stromen dus of de bloed stroom altijd de goede kant op gaat is de vraag.
Het is me heel erg mee gevallen.
Groeten van Jeannette.