Woensdag voor het eerst na de ingreep weer op stap geweest. Gezellig met een vriendin `s middags naar de stad. Een mooie gelegenheid om te kijken of ik al verbetering heb met bepaalde dingen. Ik ben namelijk ook erg gevoelig voor licht en geluid.
Test 1: Ik moest pasfoto`s laten maken voor een nieuwe identiteitskaart.
Ik heb voor het laatst pasfoto`s laten maken in 2006. Ik vind het niet leuk om op de foto te moeten. Maar waarschijnlijk accepteren ze op het stadskantoor niet een foto van 2006.
Dus ik moest er toch aan geloven. Deze keer voor het eerst vanuit mijn rolstoel. Vooraf maar even naar de fotograaf gebeld of dit wel mogelijk was. Hij liet weten dat de deuropening groot genoeg was en dat het binnen een beetje afhing van hoe goed ik kan sturen.
Nou kan ik redelijk overweg met mijn rolstoel, dus ik wilde deze uitdaging wel aangaan.
De winkel had een mooie drempelhulp en met wat extra gas stond ik zo binnen. Maar het kamertje voor de pasfoto`s was maar krapjes. Ik moest er achteruit in rijden, maar met enig voorzichtigheid lukte dit. Centimeterwerk dat wel, maar geen deurstijl geraakt of een statief omver gereden.
Toen de foto. Maar zucht… die vervelende flits! Dit is dus nog steeds erg pijnlijk in mijn ogen en hoofd. Na drie keer flitsen mocht ik de beste foto uitkiezen. Haha ik zag er uit als een konijntje dat verschrikt in een felle lamp keek! Maar de fotograaf vond ze goed, dus ik dan ook maar. Blijf het toch maar onflatteuze foto`s vinden voor een indentiteitskaart. Recht in de lens kijken en niet lachen. Buiten toch maar even mijn zonnebril opgezet om een opkomende hoofdpijn te verzachten. Meestal draag ik een baseball cap tegen felle lampen, maar ik wilde deze middag uitproberen of ik misschien wel zonder kon.
Test 2: De bibliotheek.
Mijn vriendin wilde hier even kijken. Het was jaren geleden dat ik daar was geweest. Ik heb namelijk ook problemen met lezen. Ik heb al jaren last van mijn linkeroog. Alsof deze niet helemaal goed meewerkt. Lezen kost veel energie. Afgelopen maart kreeg ik ook nog last van een wazige vlek in mijn oog, waardoor ik bijna helemaal niet meer kon lezen. Dit heeft twee maanden geduurd en dit is gelukkig al weer verbeterd. Nog niet helemaal, maar ik hoop dat hier nog meer verbetering in mag komen.
Het is lang geleden dat ik een boek helemaal heb uitgelezen.. Maar wat mis ik dat! Ik las erg graag. Ik maak ook wel gebruik van gesproken boeken, maar dit is toch niet hetzelfde. Ik kon het niet laten om toch ook een boek uit te zoeken. Eentje met duidelijke letters en veel alinea`s en een interessant onderwerp natuurlijk. Die ga ik toch maar eens proberen te lezen.
Test 3: Bezoekje aan een café.
We gingen even wat drinken in mijn favoriete café. Het was ook al lang geleden dat ik daar was geweest. Het interieur van het café is al jaren hetzelfde. Ik mag dat wel, het lijkt alsof je even terug in de tijd stapt. Er kwamen leuke herinneringen naar boven uit mijn staptijd. En ik keek weer even met warme gevoelens naar de plek waar mijn hond vroeger had gelegen. Die mocht toen namelijk ook mee naar binnen. Met zijn allerliefste koppie lag hij dan te zoeken naar vallende suikerklontjes en koekjes. Hij is al weer een aantal jaren geleden overleden.
De muziek stond deze keer niet zo hard of had ik nu minder last van het geluid? Ik heb in ieder geval geen oordopjes in hoeven te doen. Wel een aantal keren mijn oren dichtgehouden tijdens het opstomen van melk. Ik heb ook geen petje opgehad tegen het licht van de lampen. Zou dit dan ook beter gaan? Het lijkt er voorzichtig wel op…
Test 4: Een winkel in.
Ik koop al jaren geen kleding meer in de stad. Dat kost me te veel energie. Al slalommend met je rolstoel langs de rekken, de smalle paden en ook nog winkelende mensen ontwijken. En de muziek staat vaak zo hard dat ik al snel weer naar buiten wil. En ik moest uiteindelijk toch vaak weer terug om iets te ruilen. Nee, niet erg handig voor mij. Ik koop kleding via internet. Lekker thuis bestellen en op je gemak passen.
Deze keer wilde ik een nieuw mobiele telefoon aanschaffen. Het was niet druk in de winkel en er stond muziek aan. Het is lastig om te vergelijken met de vorige keren (stond toen de muziek harder?), maar ik kon het gesprek met de verkoper toch beter volgen. Ik heb vaak in een winkel gestaan dat ik het eigenlijk niet kon volgen. Degene die met me mee was gegaan fungeerde dan als ‘tolk’. Maar nu kon ik zelf het gesprek voeren. Het lijkt misschien niet zo spectaculair, maar voor mij voelt dat wel zo. Overigens geen mobieltje naar mijn zin gevonden..
Conclusie van de middag:
Een gezellige middag die qua pijn en vermoeidheid in mijn hoofd beter is verlopen. Ik heb geen petje op gehad, wel buiten mijn zonnebril. Als ik voorheen een gesprek moest volgen met de muziek op de achtergrond, raakte ik al heel snel vermoeid. Ik had hier dan de verdere dag last van. Dit was nu minder. Ik was nu `s avonds nog opvallend fit in mijn hoofd.
De pijn in mijn linkerbeen is nog niet minder geworden. Het zitten in mijn rolstoel is nog steeds pijnlijk. Dit neemt gedurende de middag toe. Dit weerhoud mij toch echt niet om weer op stap te gaan.
Misschien nog niet heel spectaculair, maar de verbeteringen moeten toch ergens beginnen…en een fitter hoofd is toch al heel wat!