Eigenlijk begint mijn gevoel steeds meer gelijk te krijgen. En waarom?
10 jaar geleden ben ik op mijn werk bij het helpen van een cliënt op hurk hoogte(zij gaf niet mee)
door mijn rug gegaan.
14 dagen later schoot er 'snachts een zenuwpijn als een jojo door mijn linker been, ik kon niet meer op of om van de pijn.
In het ziekenhuis eigenlijk zonder verder onderzoek, ga maar fysio doen.
Een jong broekie die zonder diagnose aan de gang ging en mij weer op de been zette, maar de zenuw in mijn been bleef irriteren, wat met de tijd steeds meer problemen ging geven, slepen, struikelen, klapvoet etc tot 2003 prikkels in blaas en laatste stukje darm. Met als gevolg een predkuur die niets deed. Maar wel misschien ms.
(nooit mee eens geweest,het was anders begonnen, maar wel 2 heel kleine plekjes onder wervel C7 en later 2009 onder C2 en in mijn hoofd een super klein plekje en later 2009 nog een heel klein plekje)
Maar ik was wel verlamd de laatste keer. Maar de neuroloog lachte en zei dat het wel goed zou gaan.
Nou de 2e kuur deed eigenlijk ook niet veel, lopen kon ik bijna niet meer, ik kwam wel iets op gang, maar had altijd het gevoel dat alles alleen maar meer verzuurde.
Ook alle medicatie aan verslappers rechtstreeks via ruggenmerg, of rechtstreeks naar de spier maakte het alleen maar erger, de neuroloog snapte het ook niet helemaal
Nu, na de dottering merk je gewoon dat er een betere doorbloeding is gekomen en de dingen
die met fysio gedaan worden, wel degelijk gaan reageren. Gister zei ze, het lijkt wel of alle spieren stil hebben gestaan, want bij elk foefje dat ik doe reageer je en doe je het.
In het bekken heeft alles vastgestaan en daar kan ook heel veel ellende uit ontstaan.
Het vreemde van alles, mijn linker been waar alles mee begon, kan ik weer buigen en strekken. Mijn rechter been is nu het slechtste, denk dat ik daar al die jaren mee gecompenseert heb.
Eergister stond mijn linker been in strekspasme en in eens bij het gaan zitten knakte hij naar buig, tot 2x toe en normaal wanneer ik mijn benen aan geef (kan ik weer) bij het aankleden gaan ze allebei naar voren, nu bleef er tot 2x toe 1 op de grond staan.
Er worden af en toe weer andere seintjes doorgegeven
Ik oefen zittend het naar buiten drukken van mijn knie, als ik niet moe ben blijft dat been ook los van mijn andere knie staan.
Volgens ook de manueel therapeut moet alles het weer gaan doen, maar het zal nog een hoop tranen gaan kosten. (Gelukkig ben ik die vervelende huilbuien weer kwijt)
Al doet het oefenen(nu nog op bed)heel veel pijn en ben ik daarna zo stijf dat ik niet eens naar de wc kan (na een aantal uren wel gelukkig) GA IK WEER DOOR TOT HET GAATJE, IK GEEF NIET OP, IK GA ZE LATEN ZIEN DAT IK GELIJK HEB GEHAD, DAT DIT ER NAAST HEEFT GELOPEN. WANT OOK DE MANUEEL THERAPEUTE OOK GESPECIALISEERT IN DE ZNUWEN ZEGT DAT ALLES NOG FUNCTIONEERT.
al moet het het nog 2 jaar duren, zolang dit goed gaat ziet de neuro mij voorlopig echt niet meer terug. Ook op papier houd ik alles bij negatief en positief.