Om kwart voor acht zijn we weggereden (Bert, mijn man en ik). De reis ging voorspoedig, op een kleine file net voor Düsseldorf na. We waren om kwart over negen daar. Bij Privatescan (in het gebouw van X-cellcenter, waar ik ook het onderzoek heb gehad) troffen we gelijk al onze begeleidster, Carolien uit Enschede. Zij ging met de eerste patiente naar het Dominikus Hospital voor de behandeling. Na een kop koffie voor Bert (ik moest nuchter blijven voor het geval er toch een narcose nodig was) werden we al voor tienen opgehaald voor allerlei testen. Er werd o.a. gemeten hoe de drukverdeling van beide voeten was, hoe het op de loopband ging en hoe het met de kracht in zowel het boven- als het onderlichaam zat. Ook werd er gefilmd hoe ik liep (aan Bert z’n arm). Van alle testen hebben we uitdraaien meegekregen. Daarna gingen we naar het ziekenhuis, daar heel dichtbij. Daar zagen we Carolien weer. Ook hebben we daar kennis gemaakt met een man uit Nijverdal. Zijn vrouw, Jeanet, werd op dat moment behandeld. Haar kende ik al via het forum van MS-Web. We werden al vrij snel geroepen door de arts, dr. Beythien. Hij vertelde hoe de behandeling in z’n werk zou gaan. Hij vertelde dat hij, ook al zou het nodig zijn toch niet beide kanten zou behandelen. Hij behandelt elke keer maar 1 kant tegelijk. Stel, dat er complicaties zouden komen, bijv. dat er een ader stuk zou gaan, dan is de andere kant nog goed. Carolien vertelde ons daarna, dat het bedrag dat we betaald hebben maar voor 1 behandeling is. Stel dat er een tweede zou volgen, dan moet er opnieuw betaald worden. Dit was ons niet bekend. Hierna werden we al vrij snel opgehaald voor de voorbereiding voor de operatie. Er werd een infuus ingebracht. Dit was al bijna een operatie an sich. De verpleegster durfde het zelf niet aan en haalde de arts erbij. In de rechterarm lukte het twee keer niet en daarna links gelukkig wel. Daarna gingen we naar de operatiekamer (Bert mocht er nog steeds bij zijn) en werd de lies gesteriliseerd, brrrr. Toen de arts binnenkwam kreeg ik een plaatselijke verdoving en moest ik afscheid nemen van Bert. Toen was het inmiddels kwart voor drie. Daarna begon de behandeling. Hij heeft de beide Jugularissen gecontroleerd en de Azygos. De grootste vernauwing zat links. Dit kan wel kloppen, omdat ik rechts de meeste klachten had. Hij heeft 2x een ballondilatatie uitgevoerd. De behandeling was niet pijnloos, maar goed te "hebben". De totale behandeling duurde 1,5 uur. Maar rechts moet dus ook nog een keer gebeuren. Hiervoor moet ik een afspraak maken en er moet min. 4 weken tussen de eerste en tweede behandeling zitten. Na de behandeling moest ik nog bijna 4 uur plat liggen en daarna konden we naar huis gaan. Ik kreeg een recept mee voor Plavix ( 4 weken), Fraxiparinespuiten (1 week) en Ascal (levenslang).We waren om half tien thuis. Ik merk nu al hele kleine verbeteringen: krachtiger stem, meer evenwicht en betere coördinatie in de rechterhand. Tot zover mijn verhaal.
Groetjes, Gerdien
|