11 dagen geleden ben ik behandeld en ik voel me nog steeds niet goed. 14/3 waren we al om 6.30u in het ziekenhuis na een onrustige nacht in het Ibis hotel te hebben geslapen. We waren er dus al om 6.30 en hebben toen een kaartje getrokken voor inschrijving. Om 7.00 gingen de loketten pas open, toen werd gevraagd naar een afschrijving van de betaling van €3.500,-. Hier werd een kopie van gemaakt. Na de verdere afhandelingen konden we naar x+3, de dagopname.
Bij de dagopname stond een kleine rij bij de balie waar we ons moesten melden. Vervolgens gingen we naar kamer 3.15 waar een operatiehemd aangetrokken kon worden en waar je op bed moest wachten voordat je werd opgehaald. Om 9.30u werd ik opgehaald om naar de operatiezaal gereden te worden. Daar had ik al aangegeven dat ik bij het vooronderzoek gevoelig reageerde op de contrastvloeistof. Mijn bloeddruk werd gemeten en die was vrij hoog. Ik zei dat ik vrij nerveus was.
Na een uurtje 10.30 lag ik alweer op de ontwaakzaal, daar zou ik zo opgehaald worden. Daar lig je ook voortdurend aan het vochtinfuus en aan de bloeddrukmeter. De bloeddrukmeter sloeg bij mij wel meer dan 1 keer op hol, maar de dame op de ontwaakzaal zei dat ik me geen zorgen hoefde maken, want ik werd zo opgehaald om weer naar de dagopname gebracht te worden.
12.30 lag ik weer op de dagopname, tot 15.00 moest ik plat blijven liggen i.v.m. met de lieswond. Zo gezegd, zo gedaan. Ik voelde me ook heel prima hoor. Ik dacht ook nog even en dan kan ik naar huis. Om 15.00u mocht ik weer van 't bed af dus gelijk naar 't toilet. Dat lucht op. Daarna kwam de zuster om me m'n eerste fraxiparinespuitje te geven en dat zou ik dan nog 3 weken moeten doen, het was tegen de stolling. Ik vroeg toen nog van wie krijg ik het recept dan?
Ze vertelde mij dat om 17.00 dr. Maene zou komen en mij alles zou vertellen. Rond 15.30u kwamen echter een zuster en een dr. van de anesthesie die bij de ingreep was geweest. De vrouwelijke dr. vroeg of dat ik wist dat ik voor en tijdens de ingreep hartritmestoornissen had gehad en of ik niks gevoeld had? Ik wist van niks en zei dat ze op de ontwaakzaal zeiden dat alles ok was. Ze wilde toch een hartfilmpje maken. Na het hartfilmpje dat blijkbaar niet goed was, zei ze mij dat ze mij nog 1 nachtje in 't ziekenhuis wilden houden.
Daar was ik van geschrokken en vroeg of het echt nodig was. 17.00 en geen dr. Maene. Dr. Maene was waarschijnlijk ergens anders nodig geweest, maar die heb ik niet meer gezien. De zuster vroeg nog of dr. Maene nog was geweest, want die was nog op de afdeling, maar niet dus.
17.30 kwam dr. Martens langs, een collega van dr. Maene, die me vertelde dat links 16mm was verwijd en rechts 20 mm verwijd en dat daar een flinke vernauwing had gezeten. Hij vertelde me ook dat het noodzakelijk was om een nacht te blijven ter observatie op de hartafdeling. Toch maar verstandig gehandeld, want er kon misschien wel een bloedpropje gelanceerd worden in mijn lijf, dat leek me niet zo'n lekker idee.
In de tussentijd had ik zo'n trek in een boterham, maar die was men ook vergeten te brengen. Uiteindelijk om 19.00 naar cardiologie vervoerd op kamer 2.38. Een tweepersoonskamer, maar er lag niemand anders. Ik kreeg uiteindelijk een 3-tal boterhammen. Mijn hartritme was vrij snel normaal/regelmatig geworden. De wachtcardioloog dr. Wouters vond medicijnen niet nodig, maar had voor de volgende ochtend nog wel een hartecho aangevraagd.
Om 11.00 's ochtends kwam de zaalarts cardioloog Geelen en die wilde nog allerlei onderzoeken voor mij plannen, maar ik wilde naar huis, want die onderzoeken konden ze immers thuis ook doen en het acute gevaar van de hartritmestoornis was voorbij. Na een dag wachten konden we om 16.00 naar huis, want toen kregen we pas ontslagpermissie.
Ik heb zelf nog moeten vragen om een recept voor fraxipirine, dat waren ze vergeten, de vervolgafspraak voor dr. Maene zat er wel bij. De volgende dag gelijk bij de huisarts geweest en zij heeft gelijk een afspraak gemaakt bij de cardioloog. Een dag na de ingreep had ik verhoging tegen de koorts 38,5 aan. Daar heb ik 7 dagen een antibioticakuur voor gekregen, maar nu is het nog niet over. Ik ben ook al getest op MRSA, maar dat heb ik gelukkig niet. Ik voel me nog steeds niet zo goed zoals veel andere mensen op het forum, misschien komt het wel omdat ik spms heb.
De ervaring was al met al niet zo geweldig en ik heb lang getwijfeld of ik mijn verhaal er wel op zou zetten. Ik heb het nog gevraagd aan de beheerders, maar die zeiden dat het niet allemaal positieve berichten zijn die er staan en dat het zo ook een diverser beeld gaf. Ik hoop niet dat ik mensen afschrik om het te laten doen. Ik zou het zo weer doen. Het is jammer dat ze het nog niet in NL doen. Mijn Belgische ervaring is niet zo geweldig. Fiona
|