Hallo allemaal,
Ook ik ben weer terug uit Polen met de diagnose CCSVI en had 2 vernauwingen( left jugular en de right jugular) en heb dan ook 2 Balloons gekregen dus geen stents!
Aan de ene kant hebben ze een balloon van 10 mm geplaatst en klapte daarna weer dicht en toen hebben ze het risico genomen om toch een grotere balloon te plaatsen van 12 mm en die ader bleef toen wel gelukkig open staan!
Ben heel blij dat ze uiteindelijk de vernauwingen hebben gevonden en mij geopereerd hebben!
Na de operatie was ik erg moe en zwak maar vooral erg duizelig en had flauwvalneigingen en voelde me nog zwakker dan voordat ik naar Polen ging.
Maar ja iedereen moest bijkomen en uitrusten en ik dacht het zal toch moeten goed komen met mij en mijn klachten als alles weer goed kan doorstromen?
Na het ontslag van het ziekenhuis ging ik lekker uitrusten op mijn hotelkamer en in die avond gingen we met zijn allen die geopereerd waren gezellig uit eten.
Dat was super gezellig en praten volop met elkaar hoe iedereen zich voelde na de bevrijding ect ect. Heel veel warmte en steun aan elkaar geven deed me dan ook erg goed!
Op deze gezellige avond verdraaide ik per ongeluk mijn nek en het ging niet goed me, het werd zwart voor mijn ogen en viel flauw op de grond en ben even buiten bewustzijn geweest.
Nadat ik wakker was geworden was de ambulance al aangekomen en werd meegenomen naar het ziekenhuis en was erg bang wat er met mij aan de hand was.
Tranen rolde over mijn wangen, want ik had het erg koud en mijn nek deed zo pijn dat ik van alles in mijn hoofd haalde of misschien een ader dicht geklapt zou zijn, of what else?
Achteraf hoorde ik dat mijn vriend Richard zo rustig was gebleven en mij probeerde wakker te maken en tegen mij bleef praten toen ik buiten bewustzijn was, die is zich natuurlijk kapot geschrokken wat er met mij gebeurde!
Ik neem mijn petje af hoe hij mij heeft gesteund deze avond en de afgelopen dagen! Maar ook alle voorbereidingen om naar Polen te gaan was hij mijn grote steun en toeverlaat.
Ik ben erg trots op hem hoe hij heeft gehandeld na deze nare ervaring!
In het ziekenhuis werd er direct een ECG gemaakt en opnieuw een doppler om te kijken of er iets aan de hand zou zijn. Gelukkig was de doorstrooming nog goed en ze wilde mij toch een nachtje in het ziekenhuis houden voor observatie en de volgende dag nog een keertje een doppler maken of alles goed bleef doorstromen voordat ik de volgende dag naar huis zou gaan.
Kortom bleek alles gelukkig goed te zijn.
Dat ik was flauwgevallen had te maken met die plotseling verdraaiing van mijn nek, mijn medicatiegebruik en vlak na de operatie weinig rust te hebben genomen.
Dus advies voor iedereen, na de operatie goed uitrusten en geen gekke dingen doen zeker niet met je nek gaan draaien!!
Na 3 dagen thuis te zijn merk ik nog niet zo veel van mijn bevrijding.Ik blijf duizelig, moe en zwak en heb zelfs nog flauwvalneigingen, ben daar ongerust over en hoop dat ik ook snel iets van de bevrijding ga merken. Het zal tijd nodig hebben denk ik, dus leef nu maar dag bij dag!
Tevens ook blauwe plekken op mijn linkerbeen maar dat komt door de bloedverdunners denk ik hoor!
Heeft iemand dezelfde ervaring na de operatie last te hebben van duizelingen en flauwvalneigingen en zo ja hoe lang heeft het geduurd voordat je wat beter ging voelen?
Ik hoop dat iemand mij een beetje gerust kan stellen anders hang ik gewoon weer aan the phone in Polen uiteraard als het me te lang duurt hoor!
Voor iedereen die geweest is in Polen en de bevrijding heeft ondergaan een heel voorspoedig herstel. Voor diegene die nog moeten gaan heeeeel veel succes en sterkte.
Meertje x