Ik ben er weer, de frustie van gisteren is weg.
Vandaag samen weer naar de fysio geweest.
Ik herinner me nog dat Joost een poosje geleden zei, volgens mij zit ik bijna aan mijn plafond. Ik dacht toen ho,ho er is duidelijk gezegd ook een langzamer verbetering op langer termijn. Niks zeggen, stap terug doen , niet pushen. Het is zijn lijf.
Wat blijkt hij vermeld ik heb het idee dat min plafond elke keer weer een stukje hoger komt te liggen.
Een stille jubel kreet bij mij JOEPIE!!!!!!
Het is waar het gaat gestaag verder, heerlijk.
Joost nu 2 dagen , een aantal uur werk achter de rug.
Valt tegen, zijn li-been wil niet zoals de afgelopen weken. Er wordt meer verlangd.
Maar jeetje hij doet zoveel meer!!!!!. Vandaag boodschappen, honden ( een klein stukje) uitlaten , naar het werk, komt thuis ja honden moeten weer plassen.
O O O dat klote ( sorry) been. Hallo Joost , hij staat alweer te koken, ik ben net ook weer thuis. Vervelend been. Na het eten gaat hij even plat en hup na 1/2 uur weer fysio.
Ik ben daar al, hij komt vrolijk binnen maakt grapjes geen gekke bekken gezien tijdens de actie op de apparaten van, het gaat maar net. Komen thuis niet liggen. Hé dat vervelende been.
Ik moet zo in mezelf
flink lachen ja, ja wat een dag he.
Wat herstel je lekker snel!, je zit niet te hijgen! Je zit niet te geeuwen, we zitten gezellig te kletsen.
Mirelle, jullie dag naderd gestaag spannend.
Je verhaal over de rolstoel vond ik best lachwekkend ik zag het allemaal helemaal voor me . Maar de tips onthoud ik mooi wel.
En gelukkig heb ik geen smetvrees hoor
Je ervaringen die je verteld zo herkaanbaar, je bezorgheid, de gespitste oren. Ik sprong uit mijn stoel als ik maar dacht iets verdachts te horen, en gelijk vragen hoe gaat het.
De beperkte uitstapjes, hij geen energie/zin hiervoor hebbend. Rekening wanneer en hoe lang enz....
De bekende vraag hoe was het op het werk, terwijl je eigenlijk het antwoord al weet. Je wilt je interesse in je partner niet verliezen, je wilt laten zien ik ben er.
Je ziet het vacuum ( zo noem ik het maar) om hem heen strakker worden en het / hij wordt steeds ondoordringbaarder.
Ik vertik(te) het op te geven.
Weet je Mirelle na de behandeling is dat vacuum FLOEP!!!!!!!
verdwenen.
( dit hoor je toch wel bij vele anderen)Zo onvoorstelbaar je partner is weer terug . Dat is het aller grootste gewin weer echt contact met je partner/ echte communicatie, mmmm Maak je borst nat
Terug kunnen praten eindelijk te weten komen hoe het nu werkelijk voor hem was. Was ook even schrikken hoor van zijn ervaringen en gedachtes maar nu is het bespreekbaar.
Ik hoop echt dat jij die ervaring ook mag krijgen van, we krijgen een soort van herkansing( dat gevoel heb je nu al dat die mogelijkheid/ die kans nu bestaat en je pakt het met beide handen aan) en wat een geluk dat we die beklemmende periode zo kunnen na bepraten. Wij kunnen nu een hoop duidelijk maken aan elkaar voor in de toekomst mocht er een evt achteruitgang weer ontstaan.
Gaan we natuurlijk niet vanuit, maar de behandeling op erg langere termijn is nu nog niet bekend.
Er schiet me weer wat te binnen. Toen Joost in Januari naar de neuroloog was geweest. Zei deze al heel snel zullen we maar met medicatie beginnen, zo dat was flink slikken .
Kort geleden toen Joost was geweest geen woord gerept hierover, het medicatie
gebruik. Hij zal wel iets geobserveert hebben deze arts. Wat zal er toch omgaan in zijn brein.
Het wordt steeds duidelijker wat er met de bloedstroom gebeurd in de hersen
( zie de eerste pagina van dit web) placebo effect???. Wat ben ik blij met deze Engelse onderzoeker. Ga door Ga door!!!!
Mirelle aftellen.