Weer een beetje boven water.... Ik ben nog steeds erg moe, maar deze vermoeidheid is mij niet onbekend. De reis heeft er behoorlijk in gehakt. Ik moest eerder van de reis naar Düsseldorf, toen ik daar voor onderzoek heen ging, ook een week bijkomen. Ik heb ook erg veel last van zenuwpijn. Ik heb thuis een drukverlagend matras waar ik op ga liggen om de pijn te verminderen. Ik had wel thee van medicinale cannabis meegenomen en dat haalt de scherpe kantjes er wel van af, maar de pijn bouwde per dag toch steeds meer op.
Ik had een luchtbed meegenomen voor op het matras in het hotel. Dit hielp wel een beetje, maar het was natuurlijk niet optimaal. Ik heb ook vanaf 7.30 uur tot 17.00 uur in het ziekenhuisbed gelegen en dat matras lag ook niet geheel pijnloos. Maar dit had ik wel verwacht en het is me echt wel waard geweest.
Ik loop nog steeds wat stabieler. Ik ben wel een beetje duizelig en heb lichte hoofdpijn, maar dit hoort erbij denk ik. Ik heb geen pijn van de dotterbehandeling zelf. Zelfs niet in mijn lies, waar overigens een piepklein sneetje zit.
Ik denk dat ik aan het eind van de week beter kan beoordelen hoe het nu echt met me gaat. Het lukt me gelukkig om zelf de Fraxiparine-injecties toe te dienen. Wel een beetje onwennig de eerste keer, maar het is lang niet zo pijnlijk als de Betaferon-injecties.
Ik ben inmiddels ook bezig met mijn verslag van de ingreep.
Wordt vervolgd....