Transcriptie:
"Wat is de theorie van Zamboni? Reflux (terugstromen van bloed) veroorzaakt schade aan kleine venen in het centrale zenuwstelsel dat tot lekkage van rode bloedcellen en ijzer naar het centrale zenuwstelsel veroorzaakt die tot ontstekingen leiden. Ik heb niet echt het gevoel dat deze theorie al duidelijk is verteld. Maar dat is eigenlijk mijn eigen oordeel hierover. De vertraagde doorstroming oefent druk uit op de aders, dus je hebt slagaders, hoofdaders, haarvaten. Haarvaten zijn zo dun dat er letterlijk 1 bloedcel door kan in een bepaalde tijd. Daarna wordt het breder, dat noemen we een venule. En uiteindelijk wordt het een ader. Dus de MS neurologische symptomen worden niet veroorzaakt in de nek, ze worden veroorzaakt in de centrale zenuwstelsel in de cortex, dus de grote aders zijn er niet, dus het zijn de venials in de witte stof in de cortex, waar de schade ontstaat. Dus als rode bloedcellen lekken - het endotheel is verzwakt, het endotheel is de bekleding van de ader, het is verzwakt, de rode cellen kunnen er door, ijzer komt er door en dat veroorzaakt dan uiteindelijk een ontstekingsreactie. Ik denk dat het goed beredeneerd is, maar dat is niet mijn eigen theorie.

Mijn theorie is dat je geen moeras wil. Je wilt geen stilstaand moeras in je hersenen. Die cellen moeten continue door hun omgeving worden gereinigd, men wil geen rotzooi... je wilt een toiletspoeling. Je wil niet dat het gebied er zo maar blijft zitten. Een traag moeras, een stagnerende omgeving verzwakt de oligodendrocyten. De oligodendrocyten zijn de cellen die myeline aanmaken ... misschien zijn de oligodendrocyten verzwakt, door te veel stikstofoxide, misschien zijn er overgebleven neurotransmitters, glutamaat wordt verdacht als toxine voor oligodendrocyten. De myeline breekt af en de witte bloedlichaampjes komen de rotzooi opruimen. Dat is absoluut aangetoond, is er een vreetfestijn aan de hand. De witte bloedlichaampjes komen niet om de myeline aan te vallen, de witte cellen komen om myeline op te ruimen dat is versnipperd en beschadigd door een stagnerend moeras. Dus er zijn verschillende theorieën, maar ik denk dat dit de uitdaging is voor de neurologie. We zien deze obstakels ver weg in de periferie, maar wat heeft dat te doen met de hersenen, waarom gebeurd deze pathologie eigenlijk?

... fMRI maakt in plaats van een momentopname van de hersenen, maakt het een film van de hersenen. Je krijgt een beeld per twee seconden. Dus je kunt het denken zien, je kunt cognitie zien. Dus als de hersenen worden geactiveerd door een aanval, op zoek naar iets, iets te doen, de neuronen vragen om extra bloed, een golf van bloed komt in het gebied om de hersenen die een taak volbrengen, te voeden, zodat je deze zeer gedetailleerde beelden krijgt. De MRI kan het verschil zien tussen zuurstofrijk hemoglobine en zuurstofarm hemoglobine in het veneuze systeem.

... Misschien kan een MRI-test daadwerkelijk een rol spelen bij het onderzoeken van veneuze afvoer en de reden is ... een van de professoren aan UCSV is getraind in deze methode, Buxton, hij had het ballonmodel. Zijn idee is dat arterieel bloed binnenkomt wanneer de cognitie een signaal geeft voor activering, er gaat dan een golf bloed naartoe en dan gaat het bloed weer terug naar buiten. Maar in de tussenfase het veneuze reservoir vergroot iets, het ballonnetje vergroot een beetje en dus krijg je een patroon dat al ongeveer 20 jaar gezien wordt. Je ziet een toename van de bloedstroom en een plateau tijdens de opdracht en dan zakt het weer. Beneden is een veneuze undershoot zichtbaar. Dus dit is al 20 of 15 jaar bekend. Deze veneuze-undershoot in het fMRI-signaal moet nog steeds verklaard worden en het is dus vanwege de trage stroming, de veneuze doorstroming van het bloed uit de hersenen.

... Ik dacht misschien kunnen we een andere manier bedenken om dit te testen. Dus ik kwam met een opdracht, het heet de "vertel de tijd" opdracht, waarbij in principe de tijd hoort, bijvoorbeeld 2:30 en tegelijk zie je twee klokken de een laat 2:30 zien en de andere klok laat een andere tijd zien. En dan moet je de verkeerde klok zien te kiezen. Op deze manier krijg je een blik op de visuele cortex, een blik op de auditieve cortex, bij het horen, ik krijg een blik op de twee motorische gebieden, als je de handen beweegt en dan krijg ik een kijk op het uitvoerende gebied, omdat je het foute antwoord moet kiezen. Het kost inspanning om de verkeerde klok te kiezen.

We hebben dit nu gedaan bij ongeveer 20 mensen. Dit is het patroon dat ik voordien liet zien. Wat je verwacht te zien is een gestage toename in het bloed, een plateau, en dan zakt het en dit is de veneuze undershoot. Met de MS-patiënt, krijg je een significant grotere piek te zien en dan zakt het bijna twee keer zo ver als. Normaal is het min 1, bij de MS-patiënten is het min 2 en wat we ontdekten is, dat het ook veel langer duurt. De veneuze undershoot is twee keer zo diep bij de MS-patiënt en het is ook veel langer.

Al onze patiënten hebben deze test voor en na angioplastiek (dotteren) gedaan. Dus ik denk dat we nu ongeveer 20 mensen hebben getest. Dit is hoe de MRI in werkelijkheid uit ziet ... dit is niet de hemodynamische respons, het is gewoon zoals er een scan daadwerkelijk uitziet. Maar door er simpel naar te kijken... dit is voor angioplastiek en dit is na angioplastiek... Er is duidelijk een verschil. Maar het meest dramatische effect is zichtbaar in de hemodynamische response. Dus dit is preangioplastiek, dit is postangioplastiek, dit is de prefrontale oppervlakte, dat is de uitvoerende functie dat zichtbaar wordt vanwege het verhinderen om het foute antwoord te geven, frontaal is het gebied waar de motorische taak wordt gedaan, het visuele deel pakt het op bij het kijken naar de klokken en het is duidelijk dat de veneuze undershoot in alle regio's is veel groter is voor angioplastiek dan na angioplastiek… echt een dramatisch verschil.

Dus ik ben optimistisch dat dit misschien een andere manier is om de problemen te evalueren waar we over gesproken hebben vandaag. Welk type van stoornissen is significant en welke niet? De ader wordt een beetje groter, een beetje kleiner, om de stroom te meten is heel moeilijk, ik hoop dit misschien een andere manier is om het te doen omdat dit eigenlijk rechtstreeks de cortex meet. Wat we tot nu toe gesproken hebben is het doen van metingen aan de aders in de hals. Maar natuurlijk wat we echt willen weten is wat is de reactie op de hersenen? Zijn de hersenen behoorlijk opgeruimd of niet? Dus dit is hopelijk een manier om dit te testen. Het is duidelijk niet-invasief, het duurt ongeveer 15 minuten. Natuurlijk, wat het niet doet is plaats laten zien van de obstructie en het onderzoekt niet het ruggenmerg. Ik werk eraan om ook deze kwestie op te lossen.